سوات او کابل
زما څوکۍ د کړکۍ خواته وه
. څنګ ته مې نجلۍ ناسته وه . هغې د مخامخ څوکۍ ترشا د تلويزيون پر شيشې لاس واهۀ .
ما واردمخه پر تلويزيوني چاينلونو زړۀ ستړى کړى و . دې ته مې وکتل . لکه چې د کوم
ښه فلم په لټه کې وه . د پېلوټ غږ شو . ويل يې الوتکه به په څومره لوړوالي له کومو
هيوادونو لندن ته خوځي . د دۀ د غږ پر وخت د تلويزيون شيشه ودرېده . نجلۍ لا هم پر
شيشې لاس واهۀ . په انګرېزي مې ورته وويل :
- تر څو
چې پېلوټ خبرې کوي دا شيشه کار نه کوي .
دې راته
وکتل . پوه نه شوم چې مننه وه که راته ويل يې چې دا هم پوهيږي .غنم رنګې وه .
سترګې يې کوچنۍ وې . خولۀ يې هم وړه وه . شونډې يې سرې کړې وې . داسې راښکاره شوې
لکه د هندوې پر تندي تپل شوى سوندور . ومې پوښتله :
- لندن
ته ځې ؟
بيا يې
راته وکتل . په لږ ځنډ يې سرې کړې شونډې سره پرانيستلې :
- دا
الوتکه خو څه پاکستان ته نه ځي ؟
غصه را
ښکاره شوه . بې چورته مې ځواب ورکړ :
- زۀ د
پاکستان نه يم .
دې څه
ونه ويل . ورته ټينګ شوم :
- ولې
دې پاکستان ياد کړ ؟
نجلۍ د
تلويزيون په پردې بوخته پاتې شوه .څه يې ونه ويل . ومې پوښتله:
- ته
لکه چې پاکستانۍ يې ؟
- د
سوات يم .
- اوووو
پښتنه يې؟
راته
ويې کتل . دا وار يې په پښتو راته وويل :
- غلى
کيږې نه ؟
وشرمېدم
. مخ مې واړاوۀ . الوتکه په خوځېدو شوه . تر هغو چې پورته کېده غلى وم . چې ښه
پورته شوه او د دوبۍ له ښاره ليرې د سمندر پر سر رهي وه ومې ويل :
- سمندر
له دې ځايه څومره کرار ښکاري .
نجلۍ
بيا هم څه ونه ويل .ورته ومې کتل . نيغ نيغ مې ورته وکتل . تر څو شېبو مې په کيسه
کې نه وه . خو زما پرله پسې کتلو لکه چې اړه کړه . مخ يې راواړاوه:
- څه دي
؟
- جنګ
دى .
- د څه
شي ؟
- زه څه
خبر يم . ته راته وايه .
مخ يې
بيرته واړاوه . پر ځاى ودرېدم .
- تشناب
ته ځم ، لار راکړه .
نجلۍ له
ځايه پورته شوه ، له څوکيو دباندې ووته . زۀ له څوکۍ ووتم . ضرورت مې نه لارۀ .
يوه شېبه د څوکيو ترمنځ په لاره ګۍ کې وګرځېدم . چې راستون شوم دې لا هم تلوېزيون
ته کتل . راته ودرېده . له څوکۍ ووتله په لاره ګۍ کې ودرېده .لار يې راکړه . په
خپل ځاى کښېناستم . دا هم خپلې څوکۍ ته ستنه شوه . ورته ومې ويل :
- که دا
الوتکه ولوېږي دواړه به مړه شو .
دې هيڅ
ونه ويل . بيا مې شروع کړه:
- ستا
چې په ژوندوني دغه حال دى په مرګ خو دې والله که عنکر و منکر ( نکير منکر ) دوى هم
وغږوي .
موسکه
شوه . خوند يې راکړ :
- نوم
دې څه دى ؟
- ولې ؟
- ولې
نه ، که راسره يو ځاى مړه شې خبر خو دې يم چې له کومې ببو سره يم .
- ته نه
مرې ؟
- ولې
پخه مې راوړې ؟
- ته
څومره خبرې کوې ؟
- لا خو
ژوندى يم که نه .
- زه څه
ويل نه غواړم .
- ته يې
مه وايه زه خو يې وايم .
راته
ويې کتل . ما خپلې وريځې پاس کش کړې لکه ورته وايم چې ځان ټينګ کړه . دا غلې وه .
ما ورته وويل :
- زۀ
لندن کې اوسېږم . کابل ته تللى وم . دا دى اوس بيرته د مساپرۍ ژوند ته ستنېږم .
هلته يوازې يم .
- زه څه
خدمت کولى شم ؟
- ته خو
سمه ډک ټوپک يې ، له سواته ولې راتلې ؟
په خندا
شوه . خندا يې لکه چې له قهره وه . ويې ويل :
- ته څه
غواړې؟
-
اممممممم هيڅ هم نه غواړم . مطلبي نه يم .
- نو
بيا غلى شه .
- ولې
څوک چې څه غواړي هغه به خبرې کوي ؟
- زۀ
غواړم ووده شم ما پريږده .
- سمه
ده ويده شه زه به درته ګورم .
نجلۍ
برګه شوه :
- مطلب
دې څه دى ؟
- ښه نه
به درته ګورم .
دې
سترګې پټې کړې . څوکۍ يې شاته پورې وهله . تر ډيرو غلې وه . د ډوډۍ پر وخت يې
سترګې رڼې کړې . ورته ومې ويل :
- ومې
نه خوړې خو ډېر مې درته وکتل .
ويې
خندل . ومې پوښتله :
- نه
ښکلې يې ، نه مهربانه يې خو ولې ښه راباندې لګېږې ؟
- ته
ليونى يې .
- ته هم
په سر کې نه يې .
- څو
ماشومان لرې ؟
- ماشوم
به څرنګه ولرم چې هرې پېغلې ته ورنژدې شم په تندي يې ١٨٠ ليکلي وي .
- وادۀ
نه لرې ؟
- نه .
- څه
کار کوې ؟
- په
يوه دوکان کې کار لرم ، ته څه کوې ؟
- سبق
وايم .
- د
ماشومانو پلار خو نه لرې ؟
په زوټه
يې وخندل . :
- نه
ماشوم او نه يې پلار شته .
- دغه
ده چې داسې مرچکۍ يې ؟
- بس که
نو .
- سمه
ده اوس به نو زه ويده شم .
- ولې ؟
- کله د
ابا وار وي کله د ادې .
- کابل
ځکه نه جوړيږي چې ستا غوندې ليوني پکې دي .
- زه
ويده يم .
- که دا
جهاز ولوېد او مړه شو .
- ښه
خبره ده په خوب کې به مړ شم پوى به نه شم .
څه يې
ونه ويل . ماته د رښتيا خوب راغلى و . يو وخت يې زما پر اوږه لاس کېښود . غږ يې
پوست و :
-
پاڅېږه رارسيدلي يو اوس به جهاز کوزيږي .
- ته لا
دلته يې ؟
ويې
خندل . خندا يې له زړۀ راښکاره شوه . چې الوتکه کښېناسته راته ويې ويل :
- ژوندي
راورسيدو .
- اوس
مړه نه شې ؟
- مطلب
دې څه دى ؟
- خو
لاړه به شي ، لندن د غوايي کولمه ده څوک به دې پيدا کوي ، د موبايل نبمر درسره شته
؟
- څه
پرې کوې ؟
- کابل
او سوات يو کوم.
- په
لندن کې ؟
- نه په
جيهلم کې ، خود په لندن کې .
- نمبر
وليکه .
د ٢٠٠٩
کال د جولاى ٢٤ مه
د لندن
په وخت د ماپښين پاو کم دوه .
د
اماراتو الوتکه له دوبۍ د لندن په لور .
No comments:
Post a Comment